Jan van Houtum (65) uit Den Bosch is in mei voor de zoveelste keer langs de Grensmaas te vinden. Samen met zijn partner Ineke kijkt hij reikhalzend uit naar de confrontatie met de vijf grenspalen die het consortium na afronding van het werk weer heeft teruggeplaatst tussen Visserweert en Maasband.
Jan en Ineke zijn grenspalenjagers. Voor alle duidelijkheid: die term gebruiken ze zelf. Hoe het zo ver is gekomen? Jan: “Gewoon toeval. Een erfenis van Corona. We zaten opgehokt in een hotel in Zuid-Limburg. Niets kon, niets mocht. Toen zagen we de eerste drie grenspalen tijdens een fietstocht en waren we verloren. We zouden en moesten alle 400 grenspalen tussen Vaals en Cadzand ontdekken.”
Dat is bijna vier jaar geleden. Inmiddels hebben ze 200 grenspalen gevonden, gefotografeerd en in boeken gerangschikt. Die palen staan bijna allemaal in mooie natuurgebieden. Ideaal voor wandel- en fietstochten.
“De Grensmaas is daarbij een extra pareltje. De grenspalen staan op beide oevers, dus kun je prachtige ommetjes maken met de veertjes. Die grenspalen leren je trouwens ook veel over de cultuurhistorie, oorlog en vrede. Maastricht is trouwens grenspalenkampioen. Die stad telt alleen al 58 palen”, zo zegt Jan.
Ze denken nog een jaartje of vier nodig te hebben om de resterende 200 grenspalen in het vizier te krijgen. Jan: “We gaan gewoon stug door. Het is de kick van het vinden, ook al moeten we daarvoor soms veel navraag doen. Maar dan doet het ook plezier als we tegen elkaar kunnen zeggen: Yes, we hebben er weer een.”
Overigens krijgt de terugkeer van de grenspaal in Maasband nog een feestelijk tintje. De gouverneurs en andere bestuurders uit beide Limburgen komen naar Maasband voor de officiële onthulling van die paal. Er moet wel nog een datum worden geprikt voor dat feestje.