Een van de beeldbepalende figuren van Rijkswaterstaat bij de uitvoering van het project Grensmaas, neemt afscheid. Theo Savelkoul (66) van Rijkswaterstaat is na een diensttijd van bijna 40 jaar eind vorige maand met pensioen gegaan.
Theo is vanaf de start bij het project Grensmaas betrokken. Hij was een van de gezichten van Rijkswaterstaat in het overleg met bewoners en had een stem in de eisen voor werken als de aanleg van bruggen en oeverbestorting door het Consortium.
Theo Savelkoul predikt al jaren dat Gemeenschappelijke Maas een veel betere aanduiding voor het project is dan Grensmaas. “Daarmee straal je ook uit dat zo’n project alleen succesvol is als je het samen doet. Ook met Vlaanderen. Dat is altijd mijn credo geweest. Vertrouwen is de basis van die samenwerking. Als uitvoerder heeft het Consortium dat vertrouwen dubbel en dwars verdiend door met veel openheid en kwaliteit die samenwerking aan te gaan.”
Hoe is volgens Theo Savelkoul de horizon in 40 jaar tijd veranderd bij Rijkswaterstaat? “We zijn veranderd van doeners in procesmanagers. Daardoor zijn we veel van onze slagvaardigheid en flexibiliteit kwijtgeraakt en stellen we ons te vaak op als controleurs in plaats van als partners.”
Toch overheerst na al die jaren de warme band en de verknochtheid met Rijkswaterstaat. “Ik heb veel mooie contacten opgebouwd. Bij Rijkswaterstaat zitten nog veel goede en deskundige mensen. Die contacten vervallen en dat doet me nu al pijn.” Theo denkt met veel plezier terug aan zijn werk voor de Vlaams Nederlandse Bilaterale Maascommissie, waarin ambtenaren grensoverschrijdend samenwerken aan een veiligere en mooiere rivier. “Ook die samenwerking moeten we verder uitbouwen. Meer rekening met elkaar houden. De vissen in de Maas vragen zich echt niet af, of ze nu in het Vlaamse of Nederlandse deel van de Maas zwemmen.”
“Het is alle moeite waard geweest.” Dat is de slotconclusie van Theo Savelkoul over de resultaten van het project Grensmaas. In zijn vrije tijd zoekt hij zijn favoriete plekken van de Grensmaas met regelmaat op: Visserweert en Meers. “Dat is genieten. Niet alleen van de natuur en de rust, maar van de aanblik van het hele landschap, met de extra ruimte voor het water. Het resultaat is fantastisch en dat hebben we samen bereikt.”
Heeft hij al nieuwe tijdsbestedingen? “Ik ga nu eerst aan mijn conditie werken. Fitter worden en blijven. Ik wil graag weer wat meer doen voor de lokale politiek in mijn gemeente Roerdalen. Als kunstminnaar help ik mee bij de organisatie van exposities. En ik denk erover als vrijwilliger voor een natuurorganisatie aan de slag te gaan.”